توسعه سرامیک ساختمانی در قرون وسطی با ساختمان آجر گوتیک کشورهای شمالی، به ویژه منطقه دریای بالتیک مرتبط بود.
از برجسته ترین آثار سرامیک کف درجه دو ساختمانی در آلمان می توان به بسیاری از کلیساها و نمای فورستنهوف در ویسمار اشاره کرد.
سرامیک های معماری در اواخر قرن 17 و 18 در هلند به عنوان روکش دیوار با کاشی شکوفا شد. با احیای ساختمانهای آجری، قرن بیستم نیز سرامیکهای ساختمانی را احیا کرد، به عنوان مثال. ب. هنگام مواجهه با نماها.
اصطلاحاتی که در حال حاضر در سرامیک های فنی استفاده می شود و دارای اهمیت صنعتی است در زیر ارائه شده است.
سرامیک یک اصطلاح مادی است که به دلیل تنوع مواد اولیه و کاربردهای درگیر با اصطلاحات رشد تاریخی کار می کند.
بسیاری از طبقهبندیهای نظاممند بر اساس ملی اکنون به تدریج شروع به توسعه ویژگیهای مشترک در مسیر همکاری بینالمللی بین علم، استانداردسازی صنعتی و آمار تجارت بینالمللی کردهاند.
حداقل تعریف می تواند این باشد: مواد سرامیکی غیر آلی و غیر فلزی هستند. به عنوان یک قاعده، آنها از یک توده خام در دمای اتاق تشکیل می شوند و خواص مواد معمولی خود را از طریق فرآیند پخت در دماهای بالا دریافت می کنند. (سرامیک های با کارایی بالا را نیز ببینید!)
در مقابل، اصطلاح “سرامیک” در کاربرد آنگلوساکسون نیز شامل موارد دیگر است: همچنین شیشه، مینا، سرامیک های شیشه ای و چسب های معدنی (سیمان، آهک، گچ).
صنعت سرامیک در آلمان بسته به ساختار دانه های توده ای به سرامیک های درشت و ریز تقسیم می شود. تعریف طبق گفته هاوسنر به ساختار بدن، یعنی به ساختار دانه نیز منتهی می شود.
حد در اندازه دانه های حدود 0.1 تا 0.2 میلی متر است. اگر اجزای ساختاری کوچکتر از 0.1 میلی متر باشند، یعنی دیگر با چشم غیر مسلح قابل تشخیص نیستند، در استفاده آلمانی از سرامیک های خوب صحبت می شود – صرف نظر از مواد.
سرامیک های ظریف شامل سرامیک های فنی، سرامیک های ظروف غذاخوری، سرامیک های تزئینی، لوازم بهداشتی، کاشی های دیوار و کف و همچنین ساینده های مبتنی بر سرامیک می باشد.
سرامیک فنی شامل محصولات سرامیکی برای کاربردهای فنی است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.