خرما نیز مانند هر میوه خشکی ویژگی های خاص خود را دارد که هنگام انتخاب باید به آن توجه کرد. اول اینکه میوه نباید بدرخشد.
خرمای مضافتی مشکین براق در بهترین حالت به احتمال زیاد در شربت گلوکز آغشته می شود. این برای پردازش و ذخیره سازی طولانی تر انجام می شود. چنین محلول هایی تأثیر بدی بر بدن انسان به ویژه بر دستگاه گوارش می گذارد.
همچنین باید به قوام میوه توجه کنید: خرمای خیلی خشک حاوی غلظت بالایی از قند است. در حالت ایده آل، هنگامی که میوه به روش طبیعی یا روی یک ورق کاغذ – بدون تسریع با وسایل شیمیایی – روی یک درخت خشک شود. پس از خرید میوه ها، حتما آنها را با آب بشویید تا گرد و غبار و بیش از حد چسبنده نشوند.
این میوه که روی درختان خرما می روید که به آن «ققنوس» می گویند از زمان های قدیم شناخته شده بوده و هزاران سال است که یکی از اصلی ترین انواع غذا در آفریقا و خاورمیانه به شمار می رود.
بر اساس یک روایت، نخل خرما برای اولین بار در کشورهای حاشیه خلیج فارس ظاهر شد و شواهد باستان شناسی نشان می دهد که خرما در شرق شبه جزیره عربستان به مدت 6 هزار سال قبل از میلاد کشت می شده است.
برای ساکنان شرق باستان، به دلیل در دسترس بودن، طعم و خواص مفید، با ارزش ترین میوه بود. اعتقاد بر این بود که خرما حاوی تمام مواد لازم برای یک فرد است.
بنابراین آنها را به سفرهای طولانی می بردند. میوه ها بر روی دیوارهای معابد بابل و آشور به تصویر کشیده می شد و در مصر باستان از آنها شراب درست می کردند و این روند را بر روی دیوار مقبره ها جاودانه می کردند. خرما همچنین بارها در کتاب مقدس و قرآن ذکر شده است.
در اوایل قرون وسطی، میوه های درخت خرما در جنوب و جنوب شرقی آسیا، شمال آفریقا، اسپانیا و ایتالیا دیده می شد. سپس در سال 1796 کاشفان اسپانیایی آنها را به کالیفرنیا آوردند.
اکنون محبوب ترین نوع داگلت نور است که نام آن به عنوان “انگشت نور” ترجمه می شود. آن را به صورت تازه، سرخ شده، آب پز، اما اغلب به صورت خشک و خشک مصرف می کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.